12 септември 2012

80


Как мисля, мислейки да мога,
да полетя в студеното небе,
зелени мигли да притворя
и без да мога да говоря
да се превърна в дете.

Да видя пак отблясъците слънчеви
с пъстра рокличка на бели точки,
с одрани колене, измъчени
и с най-напред гърди изпъчени
в парка да прескачам плочки...

19.03.1999г

  понякога бях толкова сама години ден и нощ да дишам ме болеше нямах нужда напасвах се изстивах бавно в тишина от сивотата ме гореше в сту...